Aan allen die de zon even uit het oog verliezen om dit te lezen,
Wat voorafging:
Wat hebben de Eburonen te maken met de voorvaders van Kristoffer? Redelijk veel eigenlijk vermits Kristoffer de helft van zijn genetisch materiaal gekregen heeft van een Italiaanse moeder wiens Romeinse voorvaderen in 54 voor Christus in de pan gehakt zijn (met ajuin en pepertjes) in Tongeren, onder leiding van Ambiorix, waarna Caesar naar het thuisfront schreef: “Horum omnium fortissimi sunt Belgae…”
Johan Brisaert vs Kristoffer De Weert (Tongeren, 14 April 2018)
Toen Kristoffer afkwam met de mededeling dat het lentekampioenschap zich zou afspelen in Tongeren dacht ik meteen aan die glorierijke episode uit onze vaderlandse geschiedenis en was ik er al van overtuigd dat dit niet meer kon mislopen. Het spreekwoord van het vel van de beer liet ik gemakkelijkshalve effe in het woordenboek liggen.
Toen ik nadien Sagan seconde per seconde zag uitlopen in Parijs Roubaix was ik er van overtuigd dat dat de tactiek was die ik zou toepassen: op kousenvoeten een voorsprong uitbouwen die niet meer te overbruggen zou zijn, zelf niet met een zesdubbele dubbel zes.
Helaas… het moet zijn dat mijn voorvaderen ergens in het verre verleden ruzie gekregen hebben met de heer Ambiorix op café omwille van één of andere wilde boerendochter en dat er sindsdien een vloek ligt op de prestaties van mijn familie in de oudste stad van ons Belgenland. Alles wat kon fout gaan, ging fout. Daar zien ze me dus niet meer terug.
Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn: is het omdat ik de zon wat in mijn ogen had? Of was het omdat ik ‘s ochtends 14 verdiepingen te voet naar boven moest omdat beide liften het laten afweten hadden en ik daar teveel energie verspeeld had?
Het was Kristoffer die de tactiek van Sagan toepaste en puntje per puntje wegliep tot 3 – 0. In de vierde game echter rook ik mijn kans. Ik had een vijfpuntsbord, en moest één, drie of tien gooien om Kristoffer te hitten en hem naar de bar te verwijzen. Ik verdubbelde in de veronderstelling dat hij zou passen. Toen hij dat niet deed zag ik me al twee punten rijker. Helaas, Ambiorix bekeek me eens scheef vanop zijn sokkel, dacht aan de caféruzie twee millennia geleden met mijn familie, en… der Kri Kri ontsnapte op een zodanige wijze dat de paus dit zeker zal erkennen als een mirakel waarna ze op die plaats een bedevaartoord kunnen oprichten waar kansloze backgammonspelers kunnen komen bidden tot de heilige Kristoffer. In plaats van 3 – 2 verscheen de 5 – 0 op het scorebord. Een zakje bittere tranen later reden we terug de hoofdstad binnen. Helaas, helaas.
Gelukkig is er volgend seizoen terug een kans om mijn vreugdekreet te laten weerschallen over berg en dal. Ons zomerkampioenschap zal plaatsvinden half juli in Turkije, Pamukkale, hotel Dört Mevsim, en dat is de plaats waar ik ooit backgammon leren spelen heb. Dat kan dus niet misgaan. Als ik win spring ik met kledij in het zwembad. Supporters op post!!
Keep on rolling,
Johan Brisaert
